Katecheza na II Niedzielę Adwentu – 08.12.2024
Dzisiaj zaczynamy cykl trzech katechez na okres Adwentu, których myślą przewodnią będzie „List do Kościoła w Nadarzynie”, który pozostawili dla naszej wspólnoty bracia misjonarze, kapucyni Michał i Grzegorz. Tak jak poprzednie, dzisiejsza katecheza jest dostępna na internetowej stronie parafialnej i FB parafialnym oraz leży wydrukowana na stoliku za ławkami w kościele – można zabrać ze sobą do domu.
Bracia do Kościoła w Nadarzynie napisali, że: „Adwent to czas działania Ducha Świętego, który odnawia nasze życie, przemieniając je i wnosząc nowość. Wsłuchując się w słowa Pana z Apokalipsy: „Oto czynię wszystko nowe” (Ap 21,5), otwórzmy się na tę nowość, jaką Bóg pragnie wnieść w nasze życie osobiste i w życie naszej wspólnoty”. Prostujmy nasze drogi przez modlitwę, nawrócenie i miłość do bliźnich, by przygotować miejsce w sercu dla przychodzącego Jezusa. Duch Święty wzywa nas, abyśmy weszli na drogę przemiany serca i życia. Pragnie nas prowadzić ku głębszej więzi z Bogiem i wspólnotą. Jak konkretnie odpowiedzieć na to wezwanie postaramy się odpowiedzieć dzisiaj.
Liturgia drugiej niedzieli Adwentu kieruje naszą uwagę na Maryję, która swoją odpowiedzią na głos anioła: „Niech mi się stanie według słowa Twego” (Łk 1,38) pokazuje, jak otworzyć serce na Boży plan zbawienia. Podobnie jak Maryja, my też jesteśmy wezwani, by odpowiedzieć na Boże plany w swoim życiu. Czy nasza odpowiedź na wezwanie Ducha Świętego jest równie gotowa?
W Liście misjonarze napisali: „Adwent to czas, w którym możemy na nowo usłyszeć głos Boga. Pozwólmy, by Jego Słowo przemieniało nasze serca, a przez nas – naszą parafię.”
W dzisiejszych czytaniach słyszymy, że Bóg szuka człowieka, gdy Adam i Ewa ukrywają się przed Nim po grzechu pierworodnym. Bóg woła i pyta: „Gdzie jesteś Adamie?” (Rdz 3,9). Ten głos rozbrzmiewa również dziś – Duch Święty woła do naszej wspólnoty i każdego z nas osobno – gdzie jesteś? Jest to zachęta do refleksji nad naszym miejscem w relacji z Bogiem i wspólnotą parafialną.
Misjonarze przypomnieli, że: „Kościół to my wszyscy. Każdy z nas, ochrzczony i powołany, jest częścią tej wspólnoty. Każdy ma jakieś zadanie, które Bóg powierzył tylko jemu. Każdy z nas otrzymał od Ducha Świętego charyzmaty i talenty, które mają służyć wspólnocie.”
Odpowiedzmy sobie na pytanie: Co jest moim zadaniem w Kościele? Czy jestem tam, gdzie Duch Święty mnie powołuje? Czy pamiętam o wspólnocie parafialnej? Czy to co daję od siebie Kościołowi służy jedynie zaspokojeniu moich własnych potrzeb samorealizacji?
Bracia Michał i Grzegorz podkreślili jak wspólnie odkrywaliśmy, że „Kościołem najbardziej byliśmy wtedy, kiedy razem byliśmy przy Jezusie,… w bliskości z Bogiem i z sobą nawzajem”. To bycie razem było najbardziej odczuwalne we wspólnej modlitwie, adoracji, rozważaniu słowa Bożego, działaniach pomocowych dla potrzebujących i cierpiących.
Jak czytamy w liście: „Dzięki łasce misji parafialnych mieliśmy okazję głębiej przeżyć, czym jest Kościół – wspólnota wierzących, których jednoczy miłość Jezusa. Kościół nie jest tylko budynkiem czy instytucją. To żywa wspólnota, której sercem jest osobista więź z Chrystusem. To ta więź nadaje sens wszystkim naszym działaniom i buduje jedność w różnorodności.
Nie bójcie się dawać – dawać swojego czasu, uwagi, radości, umiejętności. Każdy z nas jest nie tylko tym, który bierze, ale także tym, który daje. Nie okradaj swoich braci i sióstr z tego daru, który Bóg pragnie przynieść do ich życia przez Ciebie.
Może jest w Tobie umiejętność słuchania, która może ukoić czyjeś serce. Może Twoja modlitwa jest darem, który dźwiga ciężary innych. Może Twoja energia, siła organizacyjna lub po prostu życzliwość mogą przyczynić się do wzrostu tej parafii. Pamiętaj: nie ma daru zbyt małego, by nie mógł zostać wykorzystany dla dobra Kościoła.”
Wykorzystując to doświadczenie czym jest (czym może być) parafia w życiu codziennym każdej i każdego z nas „zastanówmy się: co w moim życiu wymaga przemiany? Gdzie Bóg chce wnieść swoją nowość, świeżość?
Niech każdy z nas podejmie w tym czasie wysiłek, by:
- Pogłębiać swoją relację z Bogiem – przez modlitwę, adorację i czytanie Słowa Bożego.
- Dostrzegać potrzebujących wokół siebie – ofiarując im swój czas, obecność i konkretną pomoc.
- Budować jedność w swojej rodzinie i parafii – przebaczając, nawiązując relacje i troszcząc się o innych.
W Adwencie Duch Święty woła: „Oto czynię wszystko nowe” (Ap 21,5) – otwórzmy się na Jego działanie i pozwólmy Bogu narodzić się na nowo w nas i naszych rodzinach.
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam zdolności i ochoty, aby ta Eucharystia była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen