Posługa nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej ma swój rodowód w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Do VIII wieku Komunia Święta była roznoszona przez wiernych świeckich do domów, do chorych oraz do więźniów. Praktykowano zwyczaj częstego spożywania Komunii Świętej.
Dopiero od IX wieku wprowadzono zasadę udzielania Komunii Świętej przez osoby duchowne. Częstotliwość przystępowania do Komunii Świętej dramatycznie się zmniejszała, aż Kościół nakazał wiernym przyjmowanie Komunii Świętej co najmniej raz w roku.
W takiej sytuacji posługa świeckich szafarzy nie była konieczna. Na zanik funkcji świeckich szafarzy Komunii Świętej miały także wpływ niski poziom moralny nowo ochrzczonych narodów oraz nowe formy pobożności wieków średnich (np. nastąpiła koncentracja nie na spożywaniu Eucharystii ale na oglądaniu Hostii w czasie wystawień i adoracji).
Dopiero w ubiegłym wieku nowa sytuacja na świecie spowodowała, iż papież Paweł VI na prośbę biskupów różnych krajów wprowadził posługę nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej. Stało się to na mocy Instrukcji Kongregacji Kultu Bożego z dnia 29.01.1973 roku. Kongregacja Kultu Bożego oraz papież Paweł VI podali dwa zasadnicze powody wprowadzenia nowej posługi: potrzebę duszpasterstwa oraz dobro duchowe wiernych.
Na potrzebę duszpasterstwa składa się:
- odnowa życia religijnego ostatnich dziesięcioleci,
- pogłębiona pobożność eucharystyczna,
- częstsze i liczniejsze przystępowanie przez wiernych do Komunii Świętej,
- nadmierne przedłużanie czasu udzielania Komunii Świętej, co łamie proporcje struktury liturgii mszalnej oraz wpływa na pośpiech i skracanie celebry w innych częściach Mszy świętej np. w liturgii słowa.
W zakresie dobra duchowego wiernych, rzymska Instrukcja “Eucharisticum Mysterium” z dnia 25.05.1967 roku podkreśla konieczność dania “możliwości częstego a nawet codziennego spożywania Eucharystii przez wiernych chorych i w podeszłym wieku; to stosunkowo mocne zalecenie Kościoła może zostać zrealizowane wyłącznie z pomocą świeckich szafarzy Komunii Świętej “.
Kandydaci na nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej muszą posiadać szereg cech osobowych niezbędnych do pełnienia posługi. Wyboru kandydatów dokonuje proboszcz danej parafii, po wysłuchaniu opinii pozostałych księży i rady duszpasterskiej.
Nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej muszą ukończyć kurs przygotowawczy organizowany przez Kurię. Po ukończeniu kursu biskup diecezji udziela promocji i specjalnego błogosławieństwa. Trzy razy w roku nadzwyczajni szafarze uczestniczą w spotkaniach formacyjnych w Diecezji, a raz w roku w ogólnopolskich rekolekcjach, które odbywająsię w Częstochowie, przed Cudownym Obrazem Matki Bożej.
W naszej Parafii Nadarzyńskiej obecnie jest siedmiu szafarzy (było ośmiu, lecz jeden wyjechał do pracy misyjnej). Wszyscy w miarę swoich możliwości czasowych staramy się uczestniczyć w życiu Parafii, a przede wszystkim uczestnicząc w liturgii Mszy świętej w razie konieczności pełnimy posługę przy udzielaniu Komunii Świętej.
Jeżeli nasza posługa jest użyteczna i dobra dla wiernych to dla nas radość i satysfakcja. Lecz dla każdego z nas doświadczenie osobiste z posługi to łaska i możliwość ciągłego zbliżania się do tajemnicy Eucharystii, to radość wewnętrzna, która nas zmienia i – mamy nadziej ę czyni nas lepszymi.
Opracował Henryk Adamski