List do Kościoła w Nadarzynie

Co Duch mówi do Kościoła w Nadarzynie?

 

 

Kościołowi w Nadarzynie napisz:

Drodzy Bracia i Siostry,

Rozpoczynamy Adwent – czas szczególny, pełen oczekiwania i nadziei, ale także zaproszenia do głębokiego przygotowania naszych serc na przyjście Jezusa. Adwent to czas działania Ducha Świętego, który odnawia nasze życie, przemieniając je i wnosząc nowość. Wsłuchując się w słowa Pana z Apokalipsy: „Oto czynię wszystko nowe” (Ap 21,5), otwórzmy się na tę nowość, jaką Bóg pragnie wnieść w nasze życie osobiste i w życie naszej wspólnoty.

 

 

Dzięki łasce misji parafialnych mieliśmy okazję głębiej przeżyć, czym jest Kościół – wspólnota wierzących, których jednoczy miłość Jezusa. Kościół nie jest tylko budynkiem czy instytucją. To żywa wspólnota, której sercem jest osobista więź z Chrystusem. To ta więź nadaje sens wszystkim naszym działaniom i buduje jedność w różnorodności.

 

W tych dniach Duch Święty przemawiał do naszej parafii na wiele sposobów, przypominając, że każdy ma swoje miejsce w Kościele i swoje zadanie. Wspólnie odkrywaliśmy, że:

• Parafia jest miejscem słuchania Boga – w ciszy modlitwy, w adoracji, w Słowie Bożym, które nas prowadzi i doświadczaliśmy, że Kościołem najbardziej byliśmy wtedy, kiedy razem byliśmy przy Jezusie.
• Parafia jest miejscem troski o potrzebujących – tam, gdzie jest głód, bieda czy samotność, tam Chrystus wzywa nas do konkretnej miłości.
• Parafia jest miejscem przyjęcia cierpiących – jak drzewo, w którego gałęziach ptaki podniebne znajdują schronienie (Mt 13,31-32).
• Parafia jest miejscem przebaczenia – tu Bóg otwiera przed nami przestrzeń pojednania i nowego początku.
• Parafia jest miejscem relacji – miejscem budowania więzi opartych na miłości i wzajemnej trosce.
• Parafia jest miejscem otwartości na młodych – ich energia i świeżość są nie tylko nadzieją na przyszłość, ale częścią teraźniejszości Kościoła.

 

Kościół to my wszyscy. Każdy z nas, ochrzczony i powołany, jest częścią tej wspólnoty. Każdy ma jakieś zadanie, które Bóg powierzył tylko jemu. Każdy z nas otrzymał od Ducha Świętego charyzmaty i talenty, które mają służyć wspólnocie.

 

Nie bójcie się dawać – dawać swojego czasu, uwagi, radości, umiejętności. Każdy z nas jest nie tylko tym, który bierze, ale także tym, który daje. Nie okradaj swoich braci i sióstr z tego daru, który Bóg pragnie przynieść do ich życia przez Ciebie.

 

Może jest w Tobie umiejętność słuchania, która może ukoić czyjeś serce. Może Twoja modlitwa jest darem, który dźwiga ciężary innych. Może Twoja energia, siła organizacyjna lub po prostu życzliwość mogą przyczynić się do wzrostu tej parafii. Pamiętaj: nie ma daru zbyt małego, by nie mógł zostać wykorzystany dla dobra Kościoła.

 

 

Podziękowanie za świadectwa wiary

W tych dniach misji doświadczyliśmy szczególnej mocy świadectwa, jakie dzielili z nami nasi goście Andrzej Sowa oraz Basia Turek, którzy podzielili się swoimi historiami życia – historiami pełnymi łaski, przemiany i mocy Bożej miłości. Andrzej Sowa, człowiek, który przeszedł przez ciemność uzależnienia, opowiedział, jak Jezus wyrwał go z najgłębszych upadków i przywrócił nadzieję. Jego świadectwo przypomniało nam, że nie ma takiej sytuacji, w której Bóg nie mógłby zadziałać. Basia Turek z kolei, pełna radości i pokoju, pokazała nam, że życie w niepełnosprawności może być przeżywane z niezwykłą siłą ducha, kiedy otwieramy się na Boże prowadzenie. Ich historie były nie tylko inspiracją, ale także wezwaniem, byśmy sami pozwolili Jezusowi przemieniać nasze życie. Szczególnym doświadczeniem była także obecność Gosi i Krzysztofa Bystrzyckich, którzy podzielili się swoim doświadczeniem budowania relacji w małżeństwie, ukazując piękno i trud wspólnej drogi w wierze. Nie mniej poruszające było spotkanie z Michałem “Pax” Bukowskim, który spotkał się z młodzieżą w szkole i podzielił swoim świadectwem nawrócenia, inspirując młodych do poszukiwania Boga w codziennym życiu.

 

 

 

Podziękowanie za zbiórkę na rzecz osób bezdomnych

Wielkie podziękowania kierujemy również do Was, drodzy Parafianie, za Wasze zaangażowanie w zbiórkę na rzecz osób doświadczających bezdomności. To konkretne świadectwo miłości do najbardziej potrzebujących jest znakiem, że nasza wiara przejawia się w czynach. Jak mówi św. Jakub: „Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (Jk 2,17). Wasza hojność i otwartość serc są świadectwem żywego Kościoła, który odpowiada na wezwania Ewangelii.

Niech każdy dar serca, który przekazaliście, stanie się źródłem nadziei i odnowy dla tych, którzy zostali pozbawieni domu i poczucia bezpieczeństwa.

 

 

Duch Święty działa przez wspólnotę

Podczas misji doświadczyliśmy, jak Duch Święty działa przez wspólnotę. Wasza otwartość, modlitwa, zaangażowanie i życzliwość uczyniły te dni szczególnym czasem łaski. To właśnie w bliskości – z Bogiem i z sobą nawzajem – najbardziej jesteśmy Kościołem.

Adwent, który dziś rozpoczynamy, jest czasem zaproszenia, by tę bliskość i otwartość jeszcze bardziej pogłębić. Niech będzie to czas nowego początku w relacji z Jezusem i z naszymi bliźnimi. Jak mówi papież Franciszek, Kościół jest „szpitalem polowym” – miejscem, gdzie każdy może przyjść, by doświadczyć miłości, przebaczenia i wsparcia.

 

 

 

Wezwanie na czas Adwentu

Drodzy Bracia i Siostry, czas Adwentu to czas przygotowania, ale także działania. Przygotowując nasze serca na przyjście Chrystusa, otwórzmy się na to, co nowe. Zastanówmy się: co w moim życiu wymaga przemiany? Gdzie Bóg chce wnieść swoją nowość, świeżość?

Niech każdy z nas podejmie w tym czasie wysiłek, by:

• Pogłębiać swoją relację z Bogiem – przez modlitwę, adorację i czytanie Słowa Bożego.
• Dostrzegać potrzebujących wokół siebie – ofiarując im swój czas, obecność i konkretną pomoc.
• Budować jedność w swojej rodzinie i parafii – przebaczając, nawiązując relacje i troszcząc się o innych.

Adwent to czas, w którym możemy na nowo usłyszeć głos Boga. Pozwólmy, by Jego Słowo przemieniało nasze serca, a przez nas – naszą parafię. Jak ziarnko gorczycy, które wyrasta w wielkie drzewo, tak nasza wspólnota może być miejscem, gdzie każdy znajdzie schronienie, miłość i wsparcie.

 

 

Co Duch mówi do Kościoła w Nadarzynie?

To pytanie chcemy dziś postawić każdemu z Was. Każdy z Was jest ważną częścią tej wspólnoty. Wierzymy, że Duch Święty przemawiał do Waszych serc podczas tych misji parafialnych – być może przez Słowo Boże, przez świadectwo życia, modlitwę, a może przez cichy wewnętrzny głos.

Dlatego serdecznie Was zapraszamy, abyście podzielili się tym, co usłyszeliście. Przygotowaliśmy specjalną tablicę świadectw, na której każdy z Was może w bardzo krótki sposób zapisać, co Duch Święty powiedział do Was w tym czasie, i przypiąć tę kartkę na tablicę.

Niech te świadectwa staną się znakiem wielkiego działania Boga w naszej parafii podczas tych misji. Będą one dla nas wszystkich umocnieniem i świadectwem, że Duch Święty rzeczywiście działa w naszej wspólnocie.

 

 

Zakończenie

Chcemy na ręcę księdza proboszcza Andrzeja wyrazić wdzięczność kapłanom na pracującym w tej parafii za ich otwarte serca, życzliwość i wsparcie, które uczyniły te misje czasem pełnym łaski i jedności.
Szczególne podziękowania kierujemy do wszystkich wolontariuszy, którzy z zaangażowaniem i oddaniem włączyli się w przygotowanie i przebieg tych dni – Wasza pomoc była nieoceniona.

Na zakończenie tych misji chcemy Wam, drodzy Parafianie, serdecznie podziękować. Wasza otwartość, modlitwa i życzliwość były dla nas, braci, wielkim darem. Dziękujemy za każde spotkanie, rozmowę, wspólną modlitwę i za Waszą obecność. Dziękujemy, że wspólnie mogliśmy doświadczyć piękna Kościoła jako wspólnoty wiary i miłości.

Niech ten Adwent będzie czasem odkrywania nowości, jaką Bóg pragnie wnieść w Wasze życie. Przyjmijmy Jezusa z otwartym sercem, gotowi, by z radością odpowiedzieć na Jego zaproszenie: „Oto czynię wszystko nowe.”

„To mówi Ten, który jest pierwszy i ostatni, który był, jest i przychodzi: Nie bójcie się! Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Otwórzcie serca, bo stoję u drzwi i kołaczę. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Kto ma uszy, niech posłyszy, co Duch mówi do Kościoła.”

Z modlitwą i wdzięcznością za wspólnie przeżyte dni misji,
Brat Michał i brat Grzegorz – bracia kapucyni +